<>
thyreos

Βυζαντινες Μαχες

<>
Άβυδος, 989
Αγροί Κάτωνος, 548
Αγχίαλος (1), 708
Αγχίαλος (2), 763
Αγχίαλος, 917
Άδης, 1057
Αδραμύττιον, 1205
Αδριανούπολη, 324
Αδριανούπολη, 378
Αδριανούπολη, 813
Αδριανούπολη, 1254
Αδριανούπολη, 1369
Αζάζιον, 1030
Αζνανταΐν, 634
Ακροϊνόν, 740
Ακρ. Μερκούριον, 468
Αλεξάνδρεια, 641
Αλεξανδρέτα, 971
Αλτάβα, 578
Άμιδα, 359
Άμιδα, 502-503
Άμιδα, 973
Αμόριον, 838
Ανδρασός, 960
Ανζήν, 838
Ανθηδόνος, 634
Ανίον, 1064
Αντιόχεια, 540
Αντιόχεια, 611
Αντιόχεια, 969
Αντιόχεια Μαιάνδρου,1211
Απάμεια, 998
Απούλια, 1155
Άπρος, 1305
Αράξης, 589
Αρζαμών, 586
Αρίμινον, 538
Αρκαδιούπολις, 970
Αρκαδιούπολις, 1194
Αττάλεια, 1207
Αύξιμος, 539
Αυράσια όρη, 540
Βαβυλών, Αίγυπτος, 640
Βαθυρρύαξ, 872
Βαλάραθος, 591
Βάργυλος, 634
Βασιλικά Θερμά, 979
Βασιλική Λιβάδα, 1050
Βαφεύς, 1302
Βεζούβιος, 553
Βεράτιον, 1281
Βερεγάβα, 759
Βερόη, 1122
Βερσινικία, 813
Βεσκέρα, 682
Βιμινάκιον, 599
Βιτωλίων, 1015
Βολτούρνος, 554
Βόσπορος, 1352
Βουλγαρόφυγον, 896
Βουργάων, 535
Βουσταγάλλορα, 552
Βρινδήσιον, 1156
Γάζακα, 591
Γιαρμούκ, 636
Δαζιμών, 838
Δαμασκός, 634
Δαμιέττη, 853
Δαράς, 530
Δαράς, 573
Δέκιμον, 533
Δημητριάς, 1274
Δημητρίτσι, 1185
Διακενέ, 1050
Διάμπολις, 1049
Διδυμότειχο, 1352
Δορύστολο, 971
Δυρράχιο, 1018
Δυρράχιο, 1081
'Εδεσσα, 1031
Εκατό Βουνοί, 1050
Ελλήσποντος, 324
Έμεσα, 635-636
Επιδρομή Ρως, 860
Επιδρομή Ρως, 941
Επιδρομή Ρως, 1025
Επιδρομή Ρως, 1043
Ερμαία Άκρα, 468
Εχινάδες, 1427
Ζόμπος, 1074
Ηλιούπολις, 640
Ηράκλεια, 806
Θάκια, 545
Θαννούριος, 528
Θάσος, 829
Θεσσαλονίκη, 586
Θεσσαλονίκη, 615
Θεσσαλονίκη, 617
Θεσσαλονίκη, 617
Θεσσαλονίκη, 676-678
Θεσσαλονίκη, 904
Θεσσαλονίκη, 995
Θεσσαλονίκη, 1014
Θεσσαλονίκη, 1040
Θεσσαλονίκη, 1185
Θεσσαλονίκη, 1224
Θεσσαλονίκη, 1264
Θεσσαλονίκη, 1422-1430
Θωμάς ο Σλάβος, 821-823
Ιερομύαξ, 636
Ιερουσαλήμ, 614
Ιερουσαλήμ, 637
Ιτιές, 377
Καισάρεια, 1073
Καλαβρύη, 1079
Καλλίνικο, 531
Καλλίπολη, 1354
Καλλίπολη, 1366
Κάμπους Αρντιένσις, 316
Κάννες, 1018
Κάβο Μπον, 468
Καπετρου, 1049
Καρχηδών, 698
Καστοριά, 1259
Καστροτζιοβάννι, 859
Κατασύρται, 917
Κεφαλλονιά, 880
Κίβαλι, 316
Κίλλιον, 544
Κλειδίον, 1014
Κλοκότνιτσα, 1230
Κοπίδναδον, 788
Κοτύαιον, 492
Κούνδουρος, 1205
Κρασός, 804
Κρήτη, 824
Κρήτη, 828
Κρήτη, 961
Κτησιφών, 363
Κωνσταντινούπολη, 626
Κωνσταντινούπολη,674-678
Κωνσταντινούπολη,717-718
Κωνσταντινούπολη, 941
Κωνσταντινούπολη, 1047
Κωνσταντινούπολη, 1187
Κωνσταντινούπολη, 1204
Κωνσταντινούπολη, 1235
Κωνσταντινούπολη, 1260
Κωνσταντινούπολη, 1261
Κωνσταντινούπολη, 1422
Κωνσταντινούπολη, 1453
Λαλακάων, 863
Λάρισα, 1084
Λεβούνιον, 1091
Λήμνος, 1025
Λιπάρες, 880
Στήλαι, 880
Μακρύπλαγι, 1264
Μάμμης, 534
Μαντζικέρτ, 1071
Μαοζαμάλχα, 363
Μαράνγκα, 363
Μαρκέλλαι (1), 756
Μαρκέλλαι (2), 792
Μαρκιανούπολις, 377
Μάρτα, 547
Μαρτυρόπολις, 588
Μαυροπόταμος, 844
Μεδιόλανον, 539
Μελαντιάς, 559
Μελιτηνή, 576
Μέμβρησα, 536
Μεσσίνα, 843
Μιλάνο, 539
Μιλβία Γέφυρα, 312
Μπίτολα, 1015
Όρος Σέλευκος, 353
Μοντεπελόζο, 1041
Μοντεματζιόρε, 1041
Μοράβας, 1191
Μούρσα, 351
Μούτα, 629
Μουκέλλιν, 542
Μπαρ, 1042
Μπάρι, 1068-1071
Βερζιτία, 774
Μπρίντιζι, 1156
Μπροκάρ, 634
Μυριοκέφαλον, 1176
Νάπολη, 536
Νέαι Πάτραι, 1274
Νίκαια, 1077
Νίκαια, 1097
Νίκαια, 1328-1331
Νικίου, 646
Νικομήδεια, 782
Νικομήδεια, 1331-1337
Νινευί, 627
Νίσιβις (1), 338
Νίσιβις (3), 350
Νοβιοντούνουμ, 369
Νταδίν, 634
Νταμιέτα, 853
Ντεβίνα, 1279
Noviodunum, 369
Ολιβέντο, 1041
Ονγκάλ, 680
Ορόντης, 994
Όστροβο, 1043
Ούτους, 447
Όφλιμος, 622
Παγκάλεια, 978
Παλακατσίς, 1021
Παλέρμο, 830-831
Πεδιάδα Άρδα, 316
Πελαγονία, 1015
Πελαγονία, 1259
Πελεκάνος, 1329
Περκρί, 1034
Πέτρα, 551
Πετρόης, 1057
Πηγαί, 922
Πηνειού, 1084
Πιρισαμπόρα, 363
Πλίσκα, 811
Ποιμανηνόν, 1224
Πόσων, 863
Πρεσλάβα, 1053
Πρίνιτσα, 1263
Προύσα, 1317-1326
Πύλες Τραϊανού, 986
Ρίμινι, 538
Ρίσκι, 759
Ρόδος, 1249
Ρόδος, 1309
Ρομέττα, 964
Ρομέττα, 1038
Ρουσόκαστρο, 1332
Ρύνδακος, 1211
Ρώμη (1), 537-538
Ρώμη (2), 545 - 546
Σάβος/Σάβα, 388
Σαμάρα, 363
Σάρδεις, 743
Σαρδική, 809
Σάταλα, 530
Σβιντάξ, 1022
Σεβάστεια, 1070
Σεβαστούπολη, 692
Σένα Γκάλικα, 551
Σενιγκάλλια, 551
Σερδική, 809
Σέτινα, 1017
Σίγγαρα, 344
Σιδηρά Γέφυρα, 637
Σίλλυον, 677
Σιρίμνι, 1021
Σίρμιον, 441
Σίρμιον, 580-582
Σίρμιον, 1167
Σίφριος, 503
Σκάλας Βέτερες, 537
Σκαφίδας, 1304
Σολάχων, 586
Σουφετούλα, 647
Σπερχειός, 997
Στρώμνιτσα, 1014
Στρούμβιτσα, 1014
Συρακούσες, 827-828
Συρακούσες, 877-878
Ταγίναι, 552
Ταορμίνα, 902
Ταρσός, 965
Τορνίκιος, 1047
Τριάβνα, 1190
Τρικάμαρον, 533
Τροίνα, 1040
Υέλιον & Λειμμόχειρ, 1177
Φαβέντια, 542
Φάρος, 1043
Φάρσαλα, 1277
Φιλαδέλφεια, 1390
Φιλομήλιον, 1117
Φιράζ, 634
Φοίνιξ, 655
Φορίνο, 663
Φρίγδος, 394
Χαλέπι, 637
Χαλέπι, 962
Χαλέπι, 969
Χαριούπολις, 1051
Χερσόνησος, 447
Χρυσούπολη, 324
  4 ος    αιών
  5 ος    αιών
  6 ος    αιών
  7 ος    αιών
  8 ος    αιών
  9 ος    αιών
10 ος    αιών
11 ος    αιών
12 ος    αιών
13 ος    αιών
14 ος    αιών
15 ος    αιών

Aspis

Πολιορκία Αριμίνου

(Πολιορκία Ρίμινι)
χρόνος:

538

Άκαρπη πολιορκία της πόλης Αρίμινον (Ρίμινι) στην Ιταλία από τους Οστρογότθους ★ ★ ★ ★
εχθρός:
Οστρογότθοι
τοποθεσία:
Πόλη Αρίμινον ή Ariminum σημερινό Ρίμινι Ιταλίας
 ακρίβεια θέσης: ●●●●●
τύπος μάχης:
Πολιορκία
πόλεμος:
Γοτθικός Πόλεμος στην Ιταλία
σύγχρονη χώρα:
Ιταλία
  Οι Βυζαντινοί(αυτοκρ.  Ιουστινιανός Α’) Οι Εχθροί
Επικεφαλής: Ιωάννης Βασιλιάς Ουίτιγις
Δυνάμεις: 3.400 πολύ περισσότεροι
Απώλειες:

Ιστορικό πλαίσιο:
Ο στρατηγός Βελισάριος κατέλαβε αμαχητί τη Ρώμη του Δεκέμβριο του 536. Τον επόμενο Μάρτιο οι Οστρογότθοι επέστρεψαν και πολιόρκησαν την πόλη με μεγάλο στρατό. O Βελισάριος κατόρθωσε να αμυνθεί με επιτυχία για σχεδόν ένα χρόνο και, παρά το μεγάλο αριθμητικό πλεονέκτημα των Γότθων, ήταν φανερό ότι η πολιορκία ήταν καταδικασμένη να αποτύχει.
Μια από τις τακτικές που ακολουθούσε ο Βελισάριος, ιδίως προς το τέλος της πολιορκίας, ήταν να στέλνει δυνάμεις στα μετόπισθεν των πολιορκητών και να καταλαμβάνει επίκαιρες θέσεις και φρούρια κόβοντας τις γραμμές ανεφοδιασμού. Με τον τρόπο αυτό είχε περιορίσει κατά πολύ την ευχέρεια κινήσεων των αντιπάλων του.

Στα πλαίσια αυτών των εφόδων αντιπερισπασμού, ο Βελισάριος έστειλε ένα αξιωματικό τον Ιωάννη(1) με 2000 Ισαύρους ιππείς στην επαρχία των Πικηνών(2) στα βορειοανατολικά της Ρώμης. Ο Ιωάννης άρχισε τις λεηλασίες και τις σφαγές αμάχων σε αυτή την περιοχή και κατατρόπωσε ένα στράτευμα Γότθων που προσπάθησε να τον σταματήσει. Προχωρώντας πιο βόρεια ο Ιωάννης έφτασε στην Αύξιμο (Osimo), μια πόλη με ισχυρό κάστρο που δεν είχε τότε μεγάλη φρουρά, αλλά εκτίμησε ότι θα ήταν δύσκολο να την καταλάβει («ἀνάλωτον κατενόησε τὸ χωρίον»), για αυτό την παρέκαμψε και έφτασε στο Ουρβίνον (Urbino) το οποίο επίσης προσπέρασε για τον ίδιο λόγο.

Ο φιλόδοξος Ιωάννης δεν ήθελε να χασομερήσει με χρονοβόρες πολιορκίες κάστρων. Άλλωστε έχοντας μόνο ιππικό, δεν είχε την κατάλληλη οργάνωση για πολιορκίες. Έτσι έλαβε την πρωτοβουλία να στραφεί στη σημαντική πόλη και λιμάνι Αρίμινον, το σημερινό Ρίμινι. Το Αρίμινον (κατά τον Στράβωνα «έχει... λιμένα και ομώνυμον ποταμόν») απείχε μιας ημέρας δρόμο από τη Ραβένα, όπου είχε την έδρα του ο Ουίτιγις, ο βασιλιάς των Οστρογότθων. Ο Ιωάννης πίστευε – ορθώς όπως αποδείχθηκε – ότι αν έπαιρνε το Αρίμινο, οι Οστρογότθοι θα αναγκάζονταν να σπεύσουν με όλες τους τις δυνάμεις εκεί και να παρατήσουν την πολιορκία της Ρώμης.

Όταν ο Ιωάννης με τους ιππείς του πλησίασε προς το Αρίμινο, η μικρή γοτθική φρουρά που στάθμευε στην πόλη νόμισε ότι πρόκειται για την εμπροσθοφυλακή του στρατού του Βελισαρίου. Γι’ αυτό δεν πρόβαλε καμιά αντίσταση και εγκατέλειψε άρον άρον την πόλη αναζητώντας καταφύγιο στη Ραβένα. Έτσι, πέραν πάσης προσδοκίας, ο Ιωάννης βρέθηκε κύριος του Αριμίνου, έχοντας αφήσει όμως πίσω του δύο ισχυρά εχθρικά φρούρια, κάτι που ήταν αντίθετο με τις εντολές που είχε πάρει από τον Βελισάριο.

Όπως είχε προβλέψει ο Ιωάννης, οι Οστρογότθοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη Ρώμη και να επικεντρωθούν στο Ρίμινι, όπου η απειλή ήταν άμεση. Αυτές οι εξελίξεις προκάλεσαν μεγάλη εντύπωση και θεωρήθηκαν μεγάλο κατόρθωμα του Ιωάννη που ήδη είχε φήμη εξαίρετου πολεμιστή («τολμητής τε γὰρ ἦν καὶ αὐτουργὸς ἐν τοῖς μάλιστα, ἔς τε τοὺς κινδύνους ἄοκνος»). Ο Βελισάριος πάντως δεν φαινόταν να είναι ιδιαίτερα ευχαριστημένος από την ξαφνική δόξα του Ιωάννη.

Ο Βελισάριος γνωρίζοντας ότι οι Οστρογότθοι θα πολιορκούσαν το Αρίμινον έστειλε ενισχύσεις 1000 αντρών με επικεφαλής τους στρατηγούς Ιλδίγερ και Μαρτίνο. Στόχος ήταν να μπορέσουν να απεγκλωβιστούν από το Αρίμινον οι επίλεκτοι ιππείς του Ιωάννη, που ήταν χρήσιμοι σε άλλου είδους επιχειρήσεις, και να αντικατασταθούν από άλλες δυνάμεις με μεγαλύτερη εμπειρία στην άμυνα πόλεων.

Πράγματι οι Ιλδίγερ και Μαρτίνος έφθασαν στο Αρίμινον αφού πέρασαν από την Αγκώνα από όπου πήραν 400 πεζούς. Όμως ο Ιωάννης παρακούοντας τις εντολές του Βελισάριου αρνήθηκε να φύγει και να παραδώσει τη διοίκηση της πολιορκημένης πόλης. Μετά από αυτό, οι Ιλδίγερ και Μαρτίνος αποχώρησαν αφήνοντας στο Αρίμινον τις ενισχύσεις που είχαν φέρει μαζί τους.

Η Μάχη:
Αρίμινον
αρχαίο Αρίμινον, αναπαράσταση
Όπως αναμενόταν, ο Οστρογότθος βασιλιάς Ουίτιγις πολιόρκησε το Αρίμινον με μεγάλο στρατό.
Στην αρχή της πολιορκίας οι Οστρογότθοι έχτισαν έναν μεγάλο ξύλινο πολιορκητικό πύργο που ήταν ψηλότερος από τα τείχη. Για να τον μετακινήσουν κοντά στην οχύρωση, τον πύργο τον έσερναν άνθρωποι αντί για βόδια (επειδή στη Ρώμη οι Βυζαντινοί είχαν τοξεύσει τα βόδια και οι πολιορκητικές μηχανές είχαν αχρηστευθεί). Όμως τη νύχτα, ο ίδιος ο Ιωάννης βγήκε από τα τείχη και με μια ομάδα Ισαύρων άνοιξαν ανενόχλητοι μια τάφρο κατά μήκος των τειχών για να εμποδίσουν την πολιορκητική μηχανή να πλησιάσει. Το επόμενο πρωί οι Γότθοι βρέθηκαν προ εκπλήξεως. Για να καλύψουν την τάφρο τη γέμισαν με ξερά κλαδιά, αλλά όταν ο τερατώδης πύργος προσπάθησε να περάσει, το υπόστρωμα υποχώρησε και ο πύργος κόλλησε καθώς τον εμπόδιζαν και τα χώματα από την εξόρυξη της τάφρου που ήταν σε σωρούς από την άλλη πλευρά.
Οι Γότθοι αποφάσισαν να αποσυρθούν και άρχισαν να τραβούν τον πολιορκητικό πύργο προς τα πίσω. Τότε ο Ιωάννης επιτέθηκε. Ακολούθησε μια αιματηρή μάχη όπου οι Γότθοι είχαν μεγάλες απώλειες, αν και οι Βυζαντινοί απέτυχαν να καταστρέψουν τον πύργο.

Ο Ουίτιγις μετά από το ρεζιλίκι με τον πύργο και έχοντας υποστεί σοβαρές απώλειες αποφάσισε να σταματήσει στο εξής το «τειχομαχείν» και αντ’ αυτού να αποκλείσει την πόλη που ήταν απροετοίμαστη για μακρά πολιορκία και δεν είχε επαρκή εφόδια. Αυτό του έδινε και τη δυνατότητα να απαγκιστρώσει μέρος των δυνάμεων για να ενισχύσει την άμυνα σε άλλα μέτωπα όπου ο Βελισάριος προσπαθούσε να προωθηθεί.
Αυτό το σχέδιο απέδωσε καλύτερα και η πόλη μετά από μερικές εβδομάδες άρχισε να υποφέρει από πείνα και έλλειψη εφοδίων. Ήταν φανερό ότι δεν θα μπορούσε να αντέξει για πολύ, αν δεν ερχόταν εγκαίρως βοήθεια από τον Βυζαντινό στρατό.

Εκείνη την εποχή, μετά το τέλος της πολιορκίας της Ρώμης, ο πόλεμος με τους Γότθους είχε μεταφερθεί στην κεντρική και βόρεια Ιταλία. Ο Βελισάριος προχωρούσε προς βορράν αργά και μεθοδικά καταλαμβάνοντας έναν ένα τα φρούρια των Γότθων. Το πλεονέκτημα των Βυζαντινών σε αυτή τη συγκυρία ενισχύθηκε ακόμα περισσότερο όταν κατέφθασαν νέες ενισχύσεις από το Βυζάντιο 7.000 αντρών (5000 Ίσαυροι+2000 Έρουλοι) με επικεφαλής τον ευνούχο Ναρσή. Αυτή η εξέλιξη ενίσχυσε σοβαρά τη δύναμη κρούσης του στρατού στην Ιταλία, αλλά δημιούργησε σύγχυση για το ποιος πραγματικά θα ήταν στο εξής ο επικεφαλής των επιχειρήσεων στην Ιταλία.

Ο Βελισάριος ήταν απρόθυμος να επέμβει για να ανακουφίσει την πολιορκία του Αριμίνου από τους Οστρογότθους, με το σκεπτικό ότι αν επενέβαινε στο Αρίμινον έχοντας στα μετόπισθεν το ισχυρό φρούριο της Αυξίμου, ο στρατός του θα ήταν εκτεθειμένος και ευάλωτος. Εξάλλου ο Ιωάννης τα ‘θελε και τα ‘παθε και βρέθηκε εξαιτίας της δικής του ανυπακοής σε δύσκολη θέση.
Σε σύσκεψη των αρχηγών του στρατού οι περισσότεροι συμφωνούσαν με αυτή την αντιμετώπιση. Όχι όμως και ο Ναρσής, οποίος επέμενε ότι δεν έπρεπε να αφήσουν το Αρίμινον να πέσει. Έφτασε μάλιστα στο σημείο να κατηγορήσει συγκαλυμμένα τον Βελισάριο για ανυπακοή προς τον βασιλέα αν αδιαφορούσε. Τότε έφτασε κι ένας απεσταλμένος από τον Ιωάννη που κατόρθωσε να περάσει από τις γραμμές του εχθρού φέρνοντας στον στρατηγό επιστολή, με την οποία ο Ιωάννης ενημέρωνε πως αν δεν ερχόταν βοήθεια, θα αναγκαζόταν να παραδοθεί μέσα σε εφτά ημέρες και κανείς δεν θα μπορούσε να τον κατηγορήσει γι’ αυτό. Ο Βελισάριος πείστηκε τελικά να επέμβει για να σώσει το Ρίμινι. Και από τη στιγμή που το αποφάσισε, κινήθηκε όπως πάντα με άψογη τακτική και με άκρα αποτελεσματικότητα.

Ο Βελισάριος χώρισε τον στρατό του σε τέσσερα τμήματα. Άφησε ένα τμήμα με 1000 άντρες σαν οπισθοφυλακή να φυλάει τα νώτα του προς την Αύξιμο. Μια μεγάλη δύναμη στάλθηκε δια θαλάσσης στο Αρίμινον υπό τη διοίκηση του Ιλδίγερ, στον οποίο δόθηκε εντολή να μην αποβιβαστεί μέχρις ότου ένα άλλο τμήμα, με επικεφαλής τον Μαρτίνο, έφτανε στην πόλη βαδίζοντας κατά μήκος της ακτής. Ο Μαρτίνος είχε εντολή όταν πλησιάσει στο Αρίμινο να ανάψει πολλές φωτιές πάνω στο βουνό για να δώσε στο εχθρό την εντύπωση πολυάριθμης δύναμης. Ο Βελισάριος συνοδευόμενος από τον Ναρσή οδήγησε ο ίδιος τον υπόλοιπο στρατό μέσα από τα βουνά για να φτάσει εκεί από τα βορειοδυτικά. Για την πλήρη επιτυχία του σχεδίου ήταν απαραίτητο οι αφίξεις των τριών τμημάτων να συγχρονιστούν και να συμπέσουν.
Κατά την πορεία του τμήματος του Βελισαρίου έγινε μια αψιμαχία με ομάδα Γότθων που τράπηκαν σε φυγή και κατέφυγαν στο Αρίμινον όπου ειδοποίησαν ότι έρχεται ο Βελισάριος με πολύ στρατό.
Αμέσως οι Οστρογότθοι παρατάχθηκαν για μάχη στη βόρεια πλευρά της πόλης και πέρασαν την ημέρα περιμένοντας τον Βελισάριο να φανεί από τους λόφους στα βορειοδυτικά. Όταν έπεσε η νύχτα και χαλάρωσαν, είδαν ξαφνικά στην αντίθετη πλευρά, στα νοτιοανατολικά, τις πολλές φωτιές που είχαν ανάψει οι στρατιώτες του Μαρτίνου. Οι Γότθοι ξαγρύπνησαν με το φόβο ότι κινδύνευαν να περικυκλωθούν. Όταν ήρθε το πρωί και κοίταξαν προς τη θάλασσα, είδαν και ένα μεγάλο στόλο από εχθρικά πλοία να έχει είναι έξω από το λιμάνι. Όλα αυτά ήταν πολλά για να τα αντέξουν και εν μέσω μεγάλου πανικού ο στρατός των Γότθων έσπευσε να φύγει προς τη Ραβένα. Αν μάλιστα η φρουρά της πόλης δεν ήταν τόσο εξαντλημένη και τους κυνηγούσε, ο πόλεμος θα είχε τελειώσει εκείνη την ημέρα. Αλλά η μονάδα του Ιωάννη δεν είχε πλέον δυνάμεις.

Ο Ιλδίγερ και τα στρατεύματα που είχαν έρθει με τον στόλο ήταν οι πρώτοι που έφτασαν στο εγκαταλελειμμένο στρατόπεδο των βαρβάρων. Ο Βελισάριος έφτασε αργότερα, το μεσημέρι.
Όταν ο Βελισάριος συνάντησε τον Ιωάννη, χλωμό και αδυνατισμένο από την πείνα, του είπε ότι θα έπρεπε να ευγνωμονεί τον Ιλδίγερ που ήταν ο σωτήρας του. Ο Ιωάννης του απάντησε ότι ο μόνος στον οποίο χρωστούσε χάρη ήταν ο Ναρσής(3).

Αξιοσημείωτα:
Η βασίλισσα των Οστρογότθων Ματασούνθα, όταν έμαθε ότι ο Ιωάννης κατέλαβε το Αριμίνιον, του έστειλε γράμμα με το οποίο του ζητούσε να τον παντρευτεί, παρόλο που δεν γνωρίζονταν! Η Ματασούνθα (που ήταν κόρη της Αμαλασούνθας) μισούσε τον βασιλιά και σύζυγό της Ουίτιγις τον οποίο είχε αναγκαστεί να παντρευτεί όταν εκθρονίστηκε ο σύζυγός της Θευδάτος.
Μετά τον πόλεμο η Ματασούνθα έζησε στην Κωνσταντινούπολη παντρεμένη με τον πατρίκιο Γερμανό, ανιψιό του Ιουστινιανού.

Επακόλουθα:
Οι επιχειρήσεις των Βυζαντινών συνεχίστηκαν τα επόμενα δύο χρόνια με νίκες. Ο πόλεμος ήταν πλέον μια σειρά από πολιορκίες και καταλήψεις φρουρίων. Το κακό ήταν ότι ο στρατός είχε χωριστεί στα δύο. Οι μισοί ήταν με τον Βελισάριο και οι άλλοι με τον Ναρσή και τον Ιωάννη που δρούσαν για ένα διάστημα ανεξάρτητα. Αυτό κράτησε για λίγους μήνες όταν Ναρσής και Ιωάννης καθυστέρησαν να βοηθήσουν στο Μιλάνο με αποτέλεσμα την καταστροφή της πόλης από το εχθρό. Μετά από αυτό, ο Ναρσής ανακλήθηκε.
Παρατηρήσεις:
  1. Ο Ιωάννης ήταν ανιψιός του Βιταλιανού που ήταν στρατηγός στη Θράκη και ηγήθηκε μιας πολύ σοβαρής εξέγερσης εναντίον του αυτοκράτορα Αναστασίου. Ο Ιουστίνος του είχε δώσει χάρη. Τόσο ο Βιταλιανός όσο και ο Ιωάννης ήταν μάλλον Γοτθικής καταγωγής.
  2. Οι Πικηνοί ήταν λαός της προ-ρωμαϊκής Ιταλίας που είχε εγκατασταθεί στις πεδιάδες του ΒΑ τμήματος της Ιταλικής χερσονήσου.
  3. Το περιστατικό δεν έχει να κάνει απλά με έκφραση ευγνωμοσύνης. Σύμφωνα με τον στρατιωτικό κώδικα της εποχής, τα πράγματα ήταν πιο περίπλοκα. Ο διασωθείς ώφειλε υπακοή στον σωτήρα του, έπρεπε να μοιραστεί μαζί του λάφυρα, και είχε διάφορες άλλες περίεργες υποχρεώσεις.