<>
thyreos

Βυζαντινες Μαχες

<>
Άβυδος, 989
Αγροί Κάτωνος, 548
Αγχίαλος (1), 708
Αγχίαλος (2), 763
Αγχίαλος, 917
Άδης, 1057
Αδραμύττιον, 1205
Αδριανούπολη, 324
Αδριανούπολη, 378
Αδριανούπολη, 813
Αδριανούπολη, 1254
Αδριανούπολη, 1369
Αζάζιον, 1030
Αζνανταΐν, 634
Ακροϊνόν, 740
Ακρ. Μερκούριον, 468
Αλεξάνδρεια, 641
Αλεξανδρέτα, 971
Αλτάβα, 578
Άμιδα, 359
Άμιδα, 502-503
Άμιδα, 973
Αμόριον, 838
Ανδρασός, 960
Ανζήν, 838
Ανθηδόνος, 634
Ανίον, 1064
Αντιόχεια, 540
Αντιόχεια, 611
Αντιόχεια, 969
Αντιόχεια Μαιάνδρου,1211
Απάμεια, 998
Απούλια, 1155
Άπρος, 1305
Αράξης, 589
Αρζαμών, 586
Αρίμινον, 538
Αρκαδιούπολις, 970
Αρκαδιούπολις, 1194
Αττάλεια, 1207
Αύξιμος, 539
Αυράσια όρη, 540
Βαβυλών, Αίγυπτος, 640
Βαθυρρύαξ, 872
Βαλάραθος, 591
Βάργυλος, 634
Βασιλικά Θερμά, 979
Βασιλική Λιβάδα, 1050
Βαφεύς, 1302
Βεζούβιος, 553
Βεράτιον, 1281
Βερεγάβα, 759
Βερόη, 1122
Βερσινικία, 813
Βεσκέρα, 682
Βιμινάκιον, 599
Βιτωλίων, 1015
Βολτούρνος, 554
Βόσπορος, 1352
Βουλγαρόφυγον, 896
Βουργάων, 535
Βουσταγάλλορα, 552
Βρινδήσιον, 1156
Γάζακα, 591
Γιαρμούκ, 636
Δαζιμών, 838
Δαμασκός, 634
Δαμιέττη, 853
Δαράς, 530
Δαράς, 573
Δέκιμον, 533
Δημητριάς, 1274
Δημητρίτσι, 1185
Διακενέ, 1050
Διάμπολις, 1049
Διδυμότειχο, 1352
Δορύστολο, 971
Δυρράχιο, 1018
Δυρράχιο, 1081
'Εδεσσα, 1031
Εκατό Βουνοί, 1050
Ελλήσποντος, 324
Έμεσα, 635-636
Επιδρομή Ρως, 860
Επιδρομή Ρως, 941
Επιδρομή Ρως, 1025
Επιδρομή Ρως, 1043
Ερμαία Άκρα, 468
Εχινάδες, 1427
Ζόμπος, 1074
Ηλιούπολις, 640
Ηράκλεια, 806
Θάκια, 545
Θαννούριος, 528
Θάσος, 829
Θεσσαλονίκη, 586
Θεσσαλονίκη, 615
Θεσσαλονίκη, 617
Θεσσαλονίκη, 617
Θεσσαλονίκη, 676-678
Θεσσαλονίκη, 904
Θεσσαλονίκη, 995
Θεσσαλονίκη, 1014
Θεσσαλονίκη, 1040
Θεσσαλονίκη, 1185
Θεσσαλονίκη, 1224
Θεσσαλονίκη, 1264
Θεσσαλονίκη, 1422-1430
Θωμάς ο Σλάβος, 821-823
Ιερομύαξ, 636
Ιερουσαλήμ, 614
Ιερουσαλήμ, 637
Ιτιές, 377
Καισάρεια, 1073
Καλαβρύη, 1079
Καλλίνικο, 531
Καλλίπολη, 1354
Καλλίπολη, 1366
Κάμπους Αρντιένσις, 316
Κάννες, 1018
Κάβο Μπον, 468
Καπετρου, 1049
Καρχηδών, 698
Καστοριά, 1259
Καστροτζιοβάννι, 859
Κατασύρται, 917
Κεφαλλονιά, 880
Κίβαλι, 316
Κίλλιον, 544
Κλειδίον, 1014
Κλοκότνιτσα, 1230
Κοπίδναδον, 788
Κοτύαιον, 492
Κούνδουρος, 1205
Κρασός, 804
Κρήτη, 824
Κρήτη, 828
Κρήτη, 961
Κτησιφών, 363
Κωνσταντινούπολη, 626
Κωνσταντινούπολη,674-678
Κωνσταντινούπολη,717-718
Κωνσταντινούπολη, 941
Κωνσταντινούπολη, 1047
Κωνσταντινούπολη, 1187
Κωνσταντινούπολη, 1204
Κωνσταντινούπολη, 1235
Κωνσταντινούπολη, 1260
Κωνσταντινούπολη, 1261
Κωνσταντινούπολη, 1422
Κωνσταντινούπολη, 1453
Λαλακάων, 863
Λάρισα, 1084
Λεβούνιον, 1091
Λήμνος, 1025
Λιπάρες, 880
Στήλαι, 880
Μακρύπλαγι, 1264
Μάμμης, 534
Μαντζικέρτ, 1071
Μαοζαμάλχα, 363
Μαράνγκα, 363
Μαρκέλλαι (1), 756
Μαρκέλλαι (2), 792
Μαρκιανούπολις, 377
Μάρτα, 547
Μαρτυρόπολις, 588
Μαυροπόταμος, 844
Μεδιόλανον, 539
Μελαντιάς, 559
Μελιτηνή, 576
Μέμβρησα, 536
Μεσσίνα, 843
Μιλάνο, 539
Μιλβία Γέφυρα, 312
Μπίτολα, 1015
Όρος Σέλευκος, 353
Μοντεπελόζο, 1041
Μοντεματζιόρε, 1041
Μοράβας, 1191
Μούρσα, 351
Μούτα, 629
Μουκέλλιν, 542
Μπαρ, 1042
Μπάρι, 1068-1071
Βερζιτία, 774
Μπρίντιζι, 1156
Μπροκάρ, 634
Μυριοκέφαλον, 1176
Νάπολη, 536
Νέαι Πάτραι, 1274
Νίκαια, 1077
Νίκαια, 1097
Νίκαια, 1328-1331
Νικίου, 646
Νικομήδεια, 782
Νικομήδεια, 1331-1337
Νινευί, 627
Νίσιβις (1), 338
Νίσιβις (3), 350
Νοβιοντούνουμ, 369
Νταδίν, 634
Νταμιέτα, 853
Ντεβίνα, 1279
Noviodunum, 369
Ολιβέντο, 1041
Ονγκάλ, 680
Ορόντης, 994
Όστροβο, 1043
Ούτους, 447
Όφλιμος, 622
Παγκάλεια, 978
Παλακατσίς, 1021
Παλέρμο, 830-831
Πεδιάδα Άρδα, 316
Πελαγονία, 1015
Πελαγονία, 1259
Πελεκάνος, 1329
Περκρί, 1034
Πέτρα, 551
Πετρόης, 1057
Πηγαί, 922
Πηνειού, 1084
Πιρισαμπόρα, 363
Πλίσκα, 811
Ποιμανηνόν, 1224
Πόσων, 863
Πρεσλάβα, 1053
Πρίνιτσα, 1263
Προύσα, 1317-1326
Πύλες Τραϊανού, 986
Ρίμινι, 538
Ρίσκι, 759
Ρόδος, 1249
Ρόδος, 1309
Ρομέττα, 964
Ρομέττα, 1038
Ρουσόκαστρο, 1332
Ρύνδακος, 1211
Ρώμη (1), 537-538
Ρώμη (2), 545 - 546
Σάβος/Σάβα, 388
Σαμάρα, 363
Σάρδεις, 743
Σαρδική, 809
Σάταλα, 530
Σβιντάξ, 1022
Σεβάστεια, 1070
Σεβαστούπολη, 692
Σένα Γκάλικα, 551
Σενιγκάλλια, 551
Σερδική, 809
Σέτινα, 1017
Σίγγαρα, 344
Σιδηρά Γέφυρα, 637
Σίλλυον, 677
Σιρίμνι, 1021
Σίρμιον, 441
Σίρμιον, 580-582
Σίρμιον, 1167
Σίφριος, 503
Σκάλας Βέτερες, 537
Σκαφίδας, 1304
Σολάχων, 586
Σουφετούλα, 647
Σπερχειός, 997
Στρώμνιτσα, 1014
Στρούμβιτσα, 1014
Συρακούσες, 827-828
Συρακούσες, 877-878
Ταγίναι, 552
Ταορμίνα, 902
Ταρσός, 965
Τορνίκιος, 1047
Τριάβνα, 1190
Τρικάμαρον, 533
Τροίνα, 1040
Υέλιον & Λειμμόχειρ, 1177
Φαβέντια, 542
Φάρος, 1043
Φάρσαλα, 1277
Φιλαδέλφεια, 1390
Φιλομήλιον, 1117
Φιράζ, 634
Φοίνιξ, 655
Φορίνο, 663
Φρίγδος, 394
Χαλέπι, 637
Χαλέπι, 962
Χαλέπι, 969
Χαριούπολις, 1051
Χερσόνησος, 447
Χρυσούπολη, 324
  4 ος    αιών
  5 ος    αιών
  6 ος    αιών
  7 ος    αιών
  8 ος    αιών
  9 ος    αιών
10 ος    αιών
11 ος    αιών
12 ος    αιών
13 ος    αιών
14 ος    αιών
15 ος    αιών

Aspis

Μάχη της λίμνης Παλακατσίς

(Μάχη του Σίριμνι)
χρόνος:

1021

11 September 1021
Δύσκολη νίκη των Βυζαντινών επί των Ιβήρων ★ ★ ★ ★ ★
εχθρός:
Ίβηρες (Γεωργιανοί)
τοποθεσία:
Κοντά στη λίμνη Τσιλιντίρ στη ΒΑ Μικρά Ασία, στη σημερινή ΒΑ Τουρκία, κοντά στα σύνορα με Γεωργία, Αρμενία
 ακρίβεια θέσης: ●●●●
τύπος μάχης:
Μάχη εκ Παρατάξεως
πόλεμος:
Ιβηρικός πόλεμος
σύγχρονη χώρα:
Τουρκία
  Οι Βυζαντινοί(αυτοκρ.  Βασίλειος Β’ ο Βουλγαροκτόνος) Οι Εχθροί
Επικεφαλής: Αυτοκράτορας Βασίλειος Β’ Ηγεμόνας Ιβηρίας Γεώργιος Α’
Δυνάμεις: 40.000 Λιγότεροι
Απώλειες:

Ιστορικό πλαίσιο:
Το έτος 1000 ο Βασίλειος Β’ ο Βουλγαροκτόνος βρισκόταν στη νότια Μικρά Ασία, συγκεκριμένα στην περιοχή της Ταρσού, όπου είχε ξεχειμωνιάσει μετά την εκστρατεία του εναντίον των Αράβων Φατιμιδών. Εκεί πληροφορήθηκε τον θάνατο του Ίβηρα (Γεωργιανού)(1) Δαβίδ Γ’ ηγεμόνα του κρατιδίου του Ταό (ή Τάικ) στη βορειοανατολική Μικρά Ασία, στην περιοχή του Καυκάσου.
Ο Δαβίδ, ο οποίος έφερε τον βυζαντινό τιμητικό τίτλο του Κουροπαλάτη, είχε παίξει ρόλο στον εμφύλιο πόλεμο των αρχών της βασιλείας του Βουλγαροκτόνου, όταν είχε βοηθήσει τον στασιαστή Βάρδα Φωκά. Μετά από την αποτυχία εκείνης της στάσης, ο Δαβίδ δήλωσε υποταγή και είχε υποσχεθεί, εκών άκων, ότι το κράτος του θα το κληροδοτούσε στο Βυζάντιο. Έτσι μετά τον θάνατό του, ο Βασίλειος έσπευσε στην περιοχή, κατευθείαν από την Ταρσό μέσω Μελιτηνής, για να κατοχυρώσει την κληρονομιά.
Αυτό έγινε χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα από τη μεριά των Ιβήρων και, με αυτόν τον τρόπο, στο Βυζάντιο προσαρτήθηκε μια αρκετά μεγάλη νέα περιοχή, η οποία αργότερα, μετά 20 χρόνια, θα αποτελούσε το θέμα Ιβηρίας.
ιβηρια
Η περιοχή Ταό ή Τάικ στο πράσινο περίγραμμα

Γενικά, οι περιοχές της Ιβηρίας και της Αρμενίας ήταν κατατετμημένες σε πολλές μικρές ανεξάρτητες ηγεμονίες που δεν υπήρξαν ποτέ σοβαρή απειλή για το Βυζάντιο. Όμως εκείνη περίπου την εποχή, ο βασιλιάς της Αβασγίας (Απχαζίας) Παγκράτιος Γ’ (Μπαγκράτ) κατόρθωσε να κατακτήσει ή να προσαρτήσει διάφορες ηγεμονίες νότια του Καυκάσου (κυρίως Ιβηρικές και Αρμενικές) και να σχηματίσει ένα μεγάλο «βασίλειο Ιβηρίας και Αβασγίας». Μετά τον θάνατό του, ο νεαρότατος διάδοχός του Γώργιος Α’ (γνωστός στις πηγές και ως Γκιόργκι ή Κρόκρι) υλοποιώντας τα φιλόδοξα σχέδια του πατέρα του, το 1014 παραβίασε τις συμφωνίες με το Βυζάντιο και καταπάτησε Βυζαντινά εδάφη με την προσάρτηση της περιοχής του Τάικ, δηλαδή το παλιό πριγκιπάτο του Δαβίδ του Κουροπαλάτη (που σημειωτέον ήταν θείος του Γεωργίου Α’). Παράλληλα, οι Ίβηρες συνήψαν συμμαχία με τον «Τρελό Χαλίφη» των Αράβων Αλ-Χακίμ.
Ο Βασίλειος Β’ δεν αντέδρασε αμέσως σε αυτήν την πρόκληση, καθώς δεν ήθελε να αποσπάσει την προσοχή του από τον πόλεμο εναντίον των Βουλγάρων.

Αρκετά αργότερα, το 1021 ο Βασίλειος Β’, που δεν φημιζόταν για την ανεκτικότητά του, αποφάσισε να ασχοληθεί με τους Ίβηρες (ίσως να έπαιξε ρόλο ότι εκείνη τη χρονιά ο Αλ-Χακίμ εξαφανίστηκε από προσώπου γης –κυριολεκτικά). Έτσι ο εξήντα τριών ετών πια αυτοκράτορας ηγήθηκε ενός μεγάλο στρατού από 40.000 άντρες, οι 5.000 από τους οποίους ήταν οι Βάραγγοι, και εξεστράτευσε στη Μικρά Ασία. Για να μη χαθεί το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού, δεν αποκάλυψε στους αξιωματικούς του τον πραγματικό στόχο της εκστρατείας. Όλοι είχαν την εντύπωση ότι κατευθύνονταν προς την Αντιόχεια. Ο πραγματικός προορισμός αποκαλύφθηκε μετά το Φιλομήλιον. Ο στρατός κινήθηκε γρήγορα και στρατοπέδευσε στην περιοχή της Θεοδοσιούπολης (Ερζερούμ). Από εκεί ειδοποιήθηκαν οι Ίβηρες ηγεμόνες για την άφιξη του αυτοκράτορα που τους περίμενε για να υποβάλουν τα σέβη τους. Ο Γεώργιος όμως αρνήθηκε να προσέλθει φοβούμενος για τη ζωή του.

Ο Βουλγαροκτόνος είχε αποδείξει αρκετές φορές στο παρελθόν ότι όταν οι αντίπαλοί του δήλωναν υποταγή, μπορούσε να συμπεριφερθεί με μεγαλοψυχία, αλλά στην αντίθετη περίπτωση αντιδρούσε με μεγάλη σκληρότητα. Έτσι σε αυτήν την περίπτωση, η περιφρονητική στάση του Γκιόργκι τον εξόργισε και διέταξε την καταστροφή της πόλης Οκόμη (σημ. Ugumi). Ο Γεώργιος με τη σειρά του κατέστρεψε την πόλη Ουχτίκ (άγνωστο γιατί) και άρχισε να υποχωρεί προς τα ανατολικά, προκειμένου να αποφύγει να αντιπαρατεθεί με τον ισχυρό Βυζαντινό στρατό, παρόλο που και ο ίδιος διέθετε ένα αξιόμαχο και πολυάριθμο στράτευμα.


Η Μάχη:
Παλακατσίς
Βασίλειος Β’ Βουλγαροκτόνος
Υπό την ηγεσία του Βασιλείου Β’ ο Βυζαντινός στρατός είχε την ικανότητα να κινείται πολύ γρήγορα. Έτσι καθώς το στράτευμα των Ιβήρων υποχωρούσε, οι Βυζαντινοί, ξεπερνώντας τα σύνορα του Τάικ και μπαίνοντας σε εχθρικό έδαφος, τους πρόλαβαν στην (αταύτιστη) θέση «Σίριμνι», στη ελώδη περιοχή δυτικά από τη λίμνη Παλακατσίς (σήμερα Τσιλιντίρ στο ΒΑ άκρο της Τουρκίας).

Στη μάχη ενεπλάκη ένα μέρος μόνο του στρατού των Ιβήρων καθώς οι υπόλοιποι είχαν προχωρήσει μπροστά. Οι Ίβηρες πολέμησαν γενναία και αποδείχθηκαν δύσκολος αντίπαλος. Οι Βυζαντινοί απωθήθηκαν κατ’ επανάληψιν αλλά στο τέλος επεκράτησαν χάρη στην εμπειρία τους και στο αριθμητικό τους πλεονέκτημα, ενώ το Ιβηρικό ιππικό είχε κολλήσει στους βάλτους γύρω από τη λίμνη.
Μεταξύ των νεκρών ήταν ο αρχιστράτηγος των Ιβήρων Λιπαρίτης.

Επακόλουθα:
Ήταν μια αιματηρή μάχη, αλλά η δύσκολη επικράτηση των Βυζαντινών δεν έκρινε τίποτα, ενώ μεγάλο μέρος του Γεωργιανού στρατού ξέφυγε, ενώθηκε με συμμάχους από άλλες ηγεμονίες του Καυκάσου και ανασυντάχθηκε. Ο Βυζαντινός στρατός τους ακολούθησε για λίγο και προσπάθησε να τους εμπλέξει σε μάχη, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Τελικά γύρισε πίσω και αποσύρθηκε για τον χειμώνα στην Τραπεζούντα, αφού πρώτα λεηλάτησε και ερήμωσε 12 επαρχίες της Ιβηρίας. Οι εχθροπραξίες επαναλήφθηκαν την επόμενη χρονιά.
Παρατηρήσεις:
  1. H Ιβηρία άρχισε να αναφέρεται ως Γεωργία (που ετυμολογείται από την περσική ονομασία της περιοχής) μετά τον 14ο αιώνα οπότε η νέα ονομασία σταδιακά επικράτησε.
    Κατά το Μεσαίωνα υπήρχε η εσφαλμένη αντίληψη ότι οι Ίβηρες του Καυκάσου ήταν Κελτικής καταγωγής και συγγενείς των Ιβήρων της Δύσης (των Ισπανών). Αυτό ήταν κάτι που το πίστευαν και οι ίδιοι οι Ίβηρες/Γεωργιανοί.