<>
thyreos

Βυζαντινες Μαχες

<>
Άβυδος, 989
Αγροί Κάτωνος, 548
Αγχίαλος (1), 708
Αγχίαλος (2), 763
Αγχίαλος, 917
Άδης, 1057
Αδραμύττιον, 1205
Αδριανούπολη, 324
Αδριανούπολη, 378
Αδριανούπολη, 813
Αδριανούπολη, 1254
Αδριανούπολη, 1369
Αζάζιον, 1030
Αζνανταΐν, 634
Ακροϊνόν, 740
Ακρ. Μερκούριον, 468
Αλεξάνδρεια, 641
Αλεξανδρέτα, 971
Αλτάβα, 578
Άμιδα, 359
Άμιδα, 502-503
Άμιδα, 973
Αμόριον, 838
Ανδρασός, 960
Ανζήν, 838
Ανθηδόνος, 634
Ανίον, 1064
Αντιόχεια, 540
Αντιόχεια, 611
Αντιόχεια, 969
Αντιόχεια Μαιάνδρου,1211
Απάμεια, 998
Απούλια, 1155
Άπρος, 1305
Αράξης, 589
Αρζαμών, 586
Αρίμινον, 538
Αρκαδιούπολις, 970
Αρκαδιούπολις, 1194
Αττάλεια, 1207
Αύξιμος, 539
Αυράσια όρη, 540
Βαβυλών, Αίγυπτος, 640
Βαθυρρύαξ, 872
Βαλάραθος, 591
Βάργυλος, 634
Βασιλικά Θερμά, 979
Βασιλική Λιβάδα, 1050
Βαφεύς, 1302
Βεζούβιος, 553
Βεράτιον, 1281
Βερεγάβα, 759
Βερόη, 1122
Βερσινικία, 813
Βεσκέρα, 682
Βιμινάκιον, 599
Βιτωλίων, 1015
Βολτούρνος, 554
Βόσπορος, 1352
Βουλγαρόφυγον, 896
Βουργάων, 535
Βουσταγάλλορα, 552
Βρινδήσιον, 1156
Γάζακα, 591
Γιαρμούκ, 636
Δαζιμών, 838
Δαμασκός, 634
Δαμιέττη, 853
Δαράς, 530
Δαράς, 573
Δέκιμον, 533
Δημητριάς, 1274
Δημητρίτσι, 1185
Διακενέ, 1050
Διάμπολις, 1049
Διδυμότειχο, 1352
Δορύστολο, 971
Δυρράχιο, 1018
Δυρράχιο, 1081
'Εδεσσα, 1031
Εκατό Βουνοί, 1050
Ελλήσποντος, 324
Έμεσα, 635-636
Επιδρομή Ρως, 860
Επιδρομή Ρως, 941
Επιδρομή Ρως, 1025
Επιδρομή Ρως, 1043
Ερμαία Άκρα, 468
Εχινάδες, 1427
Ζόμπος, 1074
Ηλιούπολις, 640
Ηράκλεια, 806
Θάκια, 545
Θαννούριος, 528
Θάσος, 829
Θεσσαλονίκη, 586
Θεσσαλονίκη, 615
Θεσσαλονίκη, 617
Θεσσαλονίκη, 617
Θεσσαλονίκη, 676-678
Θεσσαλονίκη, 904
Θεσσαλονίκη, 995
Θεσσαλονίκη, 1014
Θεσσαλονίκη, 1040
Θεσσαλονίκη, 1185
Θεσσαλονίκη, 1224
Θεσσαλονίκη, 1264
Θεσσαλονίκη, 1422-1430
Θωμάς ο Σλάβος, 821-823
Ιερομύαξ, 636
Ιερουσαλήμ, 614
Ιερουσαλήμ, 637
Ιτιές, 377
Καισάρεια, 1073
Καλαβρύη, 1079
Καλλίνικο, 531
Καλλίπολη, 1354
Καλλίπολη, 1366
Κάμπους Αρντιένσις, 316
Κάννες, 1018
Κάβο Μπον, 468
Καπετρου, 1049
Καρχηδών, 698
Καστοριά, 1259
Καστροτζιοβάννι, 859
Κατασύρται, 917
Κεφαλλονιά, 880
Κίβαλι, 316
Κίλλιον, 544
Κλειδίον, 1014
Κλοκότνιτσα, 1230
Κοπίδναδον, 788
Κοτύαιον, 492
Κούνδουρος, 1205
Κρασός, 804
Κρήτη, 824
Κρήτη, 828
Κρήτη, 961
Κτησιφών, 363
Κωνσταντινούπολη, 626
Κωνσταντινούπολη,674-678
Κωνσταντινούπολη,717-718
Κωνσταντινούπολη, 941
Κωνσταντινούπολη, 1047
Κωνσταντινούπολη, 1187
Κωνσταντινούπολη, 1204
Κωνσταντινούπολη, 1235
Κωνσταντινούπολη, 1260
Κωνσταντινούπολη, 1261
Κωνσταντινούπολη, 1422
Κωνσταντινούπολη, 1453
Λαλακάων, 863
Λάρισα, 1084
Λεβούνιον, 1091
Λήμνος, 1025
Λιπάρες, 880
Στήλαι, 880
Μακρύπλαγι, 1264
Μάμμης, 534
Μαντζικέρτ, 1071
Μαοζαμάλχα, 363
Μαράνγκα, 363
Μαρκέλλαι (1), 756
Μαρκέλλαι (2), 792
Μαρκιανούπολις, 377
Μάρτα, 547
Μαρτυρόπολις, 588
Μαυροπόταμος, 844
Μεδιόλανον, 539
Μελαντιάς, 559
Μελιτηνή, 576
Μέμβρησα, 536
Μεσσίνα, 843
Μιλάνο, 539
Μιλβία Γέφυρα, 312
Μπίτολα, 1015
Όρος Σέλευκος, 353
Μοντεπελόζο, 1041
Μοντεματζιόρε, 1041
Μοράβας, 1191
Μούρσα, 351
Μούτα, 629
Μουκέλλιν, 542
Μπαρ, 1042
Μπάρι, 1068-1071
Βερζιτία, 774
Μπρίντιζι, 1156
Μπροκάρ, 634
Μυριοκέφαλον, 1176
Νάπολη, 536
Νέαι Πάτραι, 1274
Νίκαια, 1077
Νίκαια, 1097
Νίκαια, 1328-1331
Νικίου, 646
Νικομήδεια, 782
Νικομήδεια, 1331-1337
Νινευί, 627
Νίσιβις (1), 338
Νίσιβις (3), 350
Νοβιοντούνουμ, 369
Νταδίν, 634
Νταμιέτα, 853
Ντεβίνα, 1279
Noviodunum, 369
Ολιβέντο, 1041
Ονγκάλ, 680
Ορόντης, 994
Όστροβο, 1043
Ούτους, 447
Όφλιμος, 622
Παγκάλεια, 978
Παλακατσίς, 1021
Παλέρμο, 830-831
Πεδιάδα Άρδα, 316
Πελαγονία, 1015
Πελαγονία, 1259
Πελεκάνος, 1329
Περκρί, 1034
Πέτρα, 551
Πετρόης, 1057
Πηγαί, 922
Πηνειού, 1084
Πιρισαμπόρα, 363
Πλίσκα, 811
Ποιμανηνόν, 1224
Πόσων, 863
Πρεσλάβα, 1053
Πρίνιτσα, 1263
Προύσα, 1317-1326
Πύλες Τραϊανού, 986
Ρίμινι, 538
Ρίσκι, 759
Ρόδος, 1249
Ρόδος, 1309
Ρομέττα, 964
Ρομέττα, 1038
Ρουσόκαστρο, 1332
Ρύνδακος, 1211
Ρώμη (1), 537-538
Ρώμη (2), 545 - 546
Σάβος/Σάβα, 388
Σαμάρα, 363
Σάρδεις, 743
Σαρδική, 809
Σάταλα, 530
Σβιντάξ, 1022
Σεβάστεια, 1070
Σεβαστούπολη, 692
Σένα Γκάλικα, 551
Σενιγκάλλια, 551
Σερδική, 809
Σέτινα, 1017
Σίγγαρα, 344
Σιδηρά Γέφυρα, 637
Σίλλυον, 677
Σιρίμνι, 1021
Σίρμιον, 441
Σίρμιον, 580-582
Σίρμιον, 1167
Σίφριος, 503
Σκάλας Βέτερες, 537
Σκαφίδας, 1304
Σολάχων, 586
Σουφετούλα, 647
Σπερχειός, 997
Στρώμνιτσα, 1014
Στρούμβιτσα, 1014
Συρακούσες, 827-828
Συρακούσες, 877-878
Ταγίναι, 552
Ταορμίνα, 902
Ταρσός, 965
Τορνίκιος, 1047
Τριάβνα, 1190
Τρικάμαρον, 533
Τροίνα, 1040
Υέλιον & Λειμμόχειρ, 1177
Φαβέντια, 542
Φάρος, 1043
Φάρσαλα, 1277
Φιλαδέλφεια, 1390
Φιλομήλιον, 1117
Φιράζ, 634
Φοίνιξ, 655
Φορίνο, 663
Φρίγδος, 394
Χαλέπι, 637
Χαλέπι, 962
Χαλέπι, 969
Χαριούπολις, 1051
Χερσόνησος, 447
Χρυσούπολη, 324
  4 ος    αιών
  5 ος    αιών
  6 ος    αιών
  7 ος    αιών
  8 ος    αιών
  9 ος    αιών
10 ος    αιών
11 ος    αιών
12 ος    αιών
13 ος    αιών
14 ος    αιών
15 ος    αιών

Aspis

Πολιορκία Αυξίμου

χρόνος:

539

Απρ-Νοε 539
Πολύμηνη πολιορκία και κατάληψη της πόλης Αύξιμος (Osimo) στην Ιταλία από τον Βελισάριο ★ ★ ★ ★ ★
εχθρός:
Οστρογότθοι
τοποθεσία:
Πόλη (η) Αύξιμος ή Auximus σημερινό Osimo Ιταλίας
 ακρίβεια θέσης: ●●●●●
τύπος μάχης:
Πολιορκία
πόλεμος:
Γοτθικός Πόλεμος στην Ιταλία
σύγχρονη χώρα:
Ιταλία
  Οι Βυζαντινοί(αυτοκρ.  Ιουστινιανός Α’) Οι Εχθροί
Επικεφαλής: Στρατηγός Βελισάριος Άγνωστος
Δυνάμεις: 11.000 10.000
Απώλειες:

Ιστορικό πλαίσιο:
Μετά το τέλος της πολιορκίας της Ρώμης από τους Οστρογότθους, την άνοιξη του 538, η πρωτοβουλία κινήσεων στην εκστρατεία της Ιταλίας ανήκε πλέον στον Βελισάριο και στον Βυζαντινό στρατό. Ο αντικειμενικός στόχος ήταν η Ραβένα όπου είχε την έδρα του ο βασιλιάς των Οστρογότθων Ουίτιγις. Όμως, προηγουμένως, έπρεπε να εξουδετερωθούν οι Γοτθικοί θύλακες στην ενδοχώρα.
Ο Βελισάριος προχωρούσε αργά και μεθοδικά κερδίζοντας συνεχώς έδαφος, αν και τον Μάρτιο του 539 είχε μια σοβαρή αναποδιά όταν οι Οστρογότθοι υπό τον Ουραΐα συνεπικουρούμενοι από 10.000 Βουργουνδούς, άλωσαν και ισοπέδωσαν την πόλη του Μιλάνου.
Ανεξάρτητα από αυτό, οι επιχειρήσεις συνεχίζονταν στην κεντρική Ιταλία. Ο Βελισάριος εκτιμούσε ότι το κύριο εμπόδιο προς τη Ραβένα ήταν η πόλη και ισχυρό φρούριο Αύξιμος (Auximus ή Auximum, σημερινό Όσιμο) σε στρατηγική θέση επί της Φλαμινίας Οδού (Via Flaminia). Οι κινήσεις του προσεκτικού Βελισάριου έδειχναν ότι δεν ήθελε επ’ ουδενί να παρακάμψει την Aύξιμο και να συνεχίσει πιο βόρεια έχοντας αυτό το σημαντικό κάστρο στα μετόπισθεν.
Η πόλη απείχε 3 μέρες δρόμο από τη Ραβένα.

Ο Οστρογότθος βασιλιάς Ουίτιγις εκτιμούσε και ο ίδιος ότι η Αύξιμος ήταν στρατηγικής σημασίας για την άμυνά του και είχε επανδρώσει τη φρουρά με πολλούς επίλεκτους πολεμιστές που σταδιακά έφτασαν τους 10.000, αριθμός πολύ μεγάλος για το μέγεθος του κάστρου. Επίσης και άλλα κάστρα στην περιοχή είχαν ιδιαίτερα ενισχυμένες φρουρές περιμένοντας την επίθεση των Ρωμαίων.
Λίγο πριν αρχίσει την πολιορκία της πόλης, ο Βελισάριος είχε στείλει ένα στράτευμα με επικεφαλής τους Μαρτίνο και Ιωάννη, μαζί με έναν άλλο Ιωάννη, τον Φαγά, να μπλοκάρουν τον Ουραΐα στον Πάδο έχοντας ως έδρα την ατείχιστη πόλη Δορθώνα (Tortona). Επίσης είχε στείλει στράτευμα με διοικητές τους Κυπριανό και Ιουστίνο για να πολιορκήσουν τη πόλη Φισούλα (Fiesole), κοντά στη Φλωρεντία, που επιτηρούσε μια εναλλακτική διαδρομή προς τη Ραβένα.
Σε αυτή τη φάση του Γοτθικού πολέμου, και μετά τη μεγάλη αποτυχία στο Μιλάνο, ο Ναρσής είχε ήδη ανακληθεί στην Κωνσταντινούπολη και ο Βελισάριος ήταν ξανά ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης της εκστρατείας στην Ιταλία.

Η Μάχη:
Αύξιμος
Ο Βελισάριος ξεκίνησε την πολιορκία της Αυξίμου τον Απρίλιο ή τον Μάιο του 539 με στρατό 11.000 αντρών.
Οι εχθροπραξίες άρχισαν από την πρώτη μέρα. Με την άφιξή του, ο Βελισάριος είχε δώσει εντολή να στηθεί το στρατόπεδο σε κυκλωτική διάταξη γύρω από την πόλη. Ο Γότθοι βλέποντας από τα τείχη τούς εχθρούς χαλαρούς και σκορπισμένους να ασχολούνται με το στήσιμο σκηνών, και τις διάφορες μονάδες σε μεγάλη απόσταση μεταξύ τους, αποφάσισαν να αιφνιδιάσουν. Έτσι αργά το απόγευμα εξαπέλυσαν επίθεση στα ανατολικά, εκεί όπου βρισκόταν ο Βελισάριος. Οι Βυζαντινοί κατόρθωσαν να ανασυνταχθούν και να αποκρούσουν την επίθεση. Καταδίωξαν τους Γότθους μέχρι ψηλά στο λόφο του κάστρου, όπου όμως οι Γότθοι ευρισκόμενοι σε πλεονεκτική θέση προξένησαν αρκετές απώλειες στους αντιπάλους τους.
Ο Βελισάριος ήξερε ότι δεν μπορούσε να καταλάβει την πόλη με έφοδο. Η Αύξιμος είχε πολύ ισχυρά τείχη και πολύ μεγάλη φρουρά. Η μόνη επιλογή ήταν να αποκλείσει την πόλη και να την αναγκάσει να παραδοθεί από έλλειψη εφοδίων. 'Έτσι απέκλεισε την περίμετρο χωρίς να εκδηλώνει επιθετικές ενέργειες. Η μόνη δραστηριότητα των πρώτων εβδομάδων ήταν όταν οι Γότθοι έβγαιναν για να μαζέψουν το χόρτο έξω από τα τείχη τους (για τα άλογά τους). Οι Βυζαντινοί τους περίμεναν, ενώ οι Γότθοι, με τη σειρά τους, τους έστηναν ενέδρες μέσα στα χόρτα. Γίνονταν συχνά αψιμαχίες σε εκείνο το σημείο.
ΟΙ πολεμιστές μέσα στο κάστρο ήταν πολλοί, αλλά αυτό είχε το μειονέκτημα ότι τα εφόδια τελείωναν γρήγορα. Ο συνωστισμός και η πείνα δεν ήταν καλός συνδυασμός για τη διατήρηση του ηθικού σε υψηλά επίπεδα. Μέσα στο καλοκαίρι οι Γότθοι άρχισαν να υποφέρουν από τις στερήσεις και έστειλαν επιστολή στον βασιλιά τους κάνοντας έκκληση για βοήθεια. Ο κλοιός γύρω από την πόλη ήταν ασφυκτικός, αλλά οι Γότθοι δωροδόκησαν έναν σκοπό του ρωμαϊκού στρατού, έναν Βησιγότθο που λεγόταν Βουρκέντιος, ο οποίος μετέφερε το μήνυμα των πολιορκημένων στον βασιλιά τους. Ο Ουίτιγις με τον ίδιο τρόπο μέσω του Βουρκέντιου, τους μήνυσε πως μάζευε στρατό για να έρθει να τους βοηθήσει. Η βασιλική επιστολή διαβάστηκε φωναχτά στην πόλη και, για λίγο, το ηθικό ανέβηκε. Όμως καμιά βοήθεια δεν ήρθε και μετά από λίγο καιρό οι πολιορκημένοι έστειλαν νέο μήνυμα στον βασιλιά λέγοντας ότι δεν μπορούσαν να αντέξουν περισσότερο. Αν δεν έστελνε βοήθεια, η μόνη τους επιλογή θα ήταν να παραδοθούν.

O Ουίτιγις ήθελε ειλικρινά να βοηθήσει τόσο την Αύξιμο όσο και τη Φισούλα που αντιμετώπιζε την ίδια πίεση. Όμως το μεγαλύτερο μέρος των δυνάμεων του ήταν εγκλωβισμένο βόρεια από τον Πάδο. Στήριζε πολλές ελπίδες και στους κρυφούς συμμάχους του, τους Φράγκους, οι οποίοι αν και τυπικά ήταν σύμμαχοι του Βυζαντίου, είχαν καθοριστική συμβολή στην ανακατάληψη (και καταστροφή) του Μιλάνου από τους Οστρογότθους.
Οι Φράγκοι όντως επενέβησαν , αλλά με απρόβλεπτο τρόπο: Ο Φράγκος βασιλιάς Θευδέβερτος Α’ (Theudebert) στα μέσα του καλοκαιριού πέρασε τις Άλπεις με μια ορδή 100.000 πολεμιστών και κατευθύνθηκε προς τον Πάδο. Οι Γότθοι του Ουραΐα πιστεύοντας ότι οι Φράγκοι έρχονταν για να ενωθούν μαζί τους εναντίον των Βυζαντινών, τους καλωσόρισαν και τους βοήθησαν να περάσουν το ποτάμι. Αλλά αναπάντεχα οι Φράγκοι επιτέθηκαν εναντίον των ανυποψίαστων Οστρογότθων και τους κατέσφαξαν επιδιδόμενοι σε ανήκουστες βιαιοπραγίες, ενώ οι Βυζαντινοί παρακολουθούσαν από την απέναντι όχθη εμβρόντητοι. Στη συνέχεια οι Φράγκοι επιτέθηκαν και εναντίον των Βυζαντινών. Οι Φράγκοι ήταν πάρα πολλοί και οι Βυζαντινοί δεν ήταν σε θέση να προβάλουν σοβαρή αντίσταση, οπότε υποχώρησαν προς την Τοσκάνη.
Η εξέλιξη αυτή ήταν βεβαίως πολύ ανησυχητική. Η ανάμειξη των Φράγκων θα μπορούσε να αλλάξει άρδην τα δεδομένα του πολέμου στην Ιταλία. Ο Βελισάριος έστειλε επιστολή στον Θευδέβερτο θυμίζοντάς του τις δεσμεύσεις του προς το Βυζαντινό αυτοκράτορα. Ευτυχώς, ο Θευδέβερτος λίγο μετά αποχώρησε και γύρισε στην πατρίδα του όχι επειδή τον έπεισε το γράμμα του Βελισάριου, αλλά επειδή μια επιδημία δυσεντερίας(1) αφάνισε το ένα τρίτο του στρατού του.
Το περίεργο αυτό επεισόδιο με τους Φράγκους αποδυνάμωσε ακόμα περισσότερο τους Οστρογότθους, ενώ στέρησε και την τελευταία ελπίδα για βοήθεια προς τα πολιορκημένα φρούρια.

Στο μεταξύ στην Αύξιμο, ο Βελισάριος πρότεινε επανειλημμένα στους Γότθους να παραδοθούν προσφέροντας ευνοϊκούς όρους. Δεν μπορούσε να καταλάβει τι ήταν αυτό που τους έδινε τόσο κουράγιο ώστε να αρνούνται να συζητήσουν τις δελεαστικές προτάσεις του. Υπήρχε κάποιος λόγος για την πείσμονα άρνησή τους και ο στρατηγός έπρεπε να τον μάθει («Βελισάριος ἐν σπουδῇ ἐποιεῖτο ζῶντά τινα τῶν ἐν τοῖς πολεμίοις δοκίμων λαβεῖν, ὅπως ἂν γνοίη ὅτου δὴ ἕνεκα τὰ δεινὰ καρτεροῦσιν οἱ βάρβαροι»). Για συλλογή πληροφοριών στάλθηκε ένας Σλάβος που παραμόνευσε έξω από τα τείχη και κατόρθωσε να αιχμαλωτίσει έναν Οστρογότθο την ώρα που βγήκε έξω από τα τείχη για να κόψει χόρτο. Ο αιχμάλωτος σύντομα ομολόγησε τον τρόπο που γινόταν η ανταλλαγή μηνυμάτων με τη Ραβένα και ο Βουρκέντιος συνελήφθη. Ο Βελισάριος δεν πήρε καμιά απόφαση για την τιμωρία του, απλά τον παρέδωσε στους συστρατιώτες του που τον έκαψαν ζωντανό μπροστά από τα τείχη, υπό τα όμματα των υπερασπιστών της Αυξίμου.

Ένα από τα τελευταία επεισόδια της πολιορκίας είχε να κάνει με την ύδρευση της πόλης. Τις ανάγκες των κατοίκων της Αυξίμου σε νερό εξυπηρετούσε μια κρήνη η οποία έπαιρνε νερό από μια μεγάλη δεξαμενή που ήταν κτισμένη μέσα στο βράχο σε μικρή απόσταση έξω από τα τείχη του φρουρίου. Παρόλο που η κιστέρνα ήταν έξω από τα τείχη, δεν ήταν εύκολο στους Βυζαντινούς να την πλησιάσουν επειδή βρισκόταν σε απόκρημνο σημείο και η πρόσβαση σε αυτή προστατευόταν από τους φρουρούς στα τείχη. Ο Βελισάριος οργάνωσε μια μεγάλη επιχείρηση για να φτάσει στη δεξαμενή. Καταρχήν οι δυνάμεις του κύκλωσαν τα τείχη δίνοντας την εντύπωση ότι ετοιμάζεται γενική επίθεση. Κάτω από αυτήν την κάλυψη 5 Ίσαυροι μπόρεσαν και πλησίασαν τη δεξαμενή και μπήκαν στο εσωτερικό της.

Οι Οστρογότθοι όταν είδαν ότι ο πραγματικός στόχος ήταν η δεξαμενή, δεν δίστασαν να κάνουν έξοδο και επακολούθησε φονική μάχη με εμπλοκή μεγάλου μέρους των δυνάμεων των δύο στρατών, με πολλές απώλειες εκατέρωθεν («γίνεται μὲν οὖν μάχη καρτερὰ ἐν χρόνῳ πολλῷ ὠθισμὸν ἔχουσα καὶ φόνος ἑκατέρων πολύς»). Οι Βυζαντινοί απωθήθηκαν αρχικά, αλλά επανήλθαν και κράτησαν υπό τον έλεγχό τους το σημείο. Όμως η δεξαμενή ήταν γεροφτιαγμένη και παρόλο που οι Ίσαυροι προσπάθησαν πολλές ώρες να την τρυπήσουν, δεν μπόρεσαν να κάνουν τίποτα. Τελικά ο Βελισάριος έδωσε εντολή να μολύνουν τη δεξαμενή ρίχνοντας μέσα νεκρά ζώα, δηλητηριώδη φυτά και ασβέστη. Έτσι η κρήνη αχρηστεύθηκε. Οι πολιορκημένοι έμειναν με ένα πηγάδι μέσα στην πόλη που έβγαζε πολύ λίγο νερό και έτσι τα πράγματα δυσκόλεψαν ακόμα περισσότερο.

Τότε περίπου οι Οστρογότθοι στη Φισούλα συνθηκολόγησαν και η πόλη παραδόθηκε. Ο Βυζαντινοί διοικητές εκεί, οι Κυπριανός και Ιουστίνος άφησαν μια μικρή φρουρά στη Φισούλα και ήρθαν κι αυτοί στην Αύξιμο.
Ο Βελισάριος αξιοποίησε δεόντως τους αιχμαλώτους από τη Φισούλα και τους έβαζε να παρελαύνουν μπροστά από τα τείχη της Αυξίμου για να τους βλέπουν οι από μέσα.
Τελικά οι πολιορκημένοι αποφάσισαν να παραδοθούν, υπό τον όρο ότι θα τους επιτρεπόταν να αποχωρήσουν με όλα τους τα όπλα και τα υπάρχοντα για τη Ραβένα.
Η αντιπρόταση αυτή δεν ήταν εύκολο να γίνει αποδεκτή, γιατί ο Βελισάριος δεν θα επέτρεπε την ενίσχυση του εχθρού με την προσθήκη ενός τόσο αξιόμαχου και εμπειροπόλεμου τμήματος. Εξάλλου οι στρατιώτες του, που κι αυτοί είχαν περάσει πολλά σε αυτή την απαιτητική πολιορκία, περίμεναν πώς και πως να αποζημιωθούν με πολλά λάφυρα. Από την άλλη ο Βελισάριος ήθελε να ξεμπερδεύει με την Αύξιμο. Ο μεγάλος του φόβος ήταν κυρίως οι Φράγκοι, που αν ξαναγύριζαν, δεν θα ήταν εύκολο να αντιμετωπιστούν.
Τελικά υπήρξε συμβιβασμός και συμφωνήθηκε μια ενδιάμεση λύση: Οι Οστρογότθοι θα παραδίνονταν αλλά αντί να πάνε στη Ραβένα, θα εντάσσονταν στον Βυζαντινό στρατό, ενώ θα μπορούσαν να κρατήσουν τα μισά από τα υπάρχοντά τους. Αμφότερες οι πλευρές έδωσαν κατά τα ειωθότα όρκους τήρησης της συμφωνίας και σεβασμού της ζωής των νικημένων. Οι Γότθοι ορκίστηκαν επιπλέον ότι δεν θα έκρυβαν τίποτα από την περιουσία τους. Προβλέφθηκε και ειδική διαδικασία για την απογραφή των υπαρχόντων τους πριν την παράδοση.

Έτσι, όλοι οι Οστρογότθοι αποχώρησαν και η πόλη έπεσε τον Νοέμβριο του 539, μετά από πολιορκία που κράτησε 7 μήνες.

Αξιοσημείωτα:
Για την πολιορκία αυτή έχουμε πάρα πολλές πληροφορίες, ίσως περισσότερες από οποιαδήποτε άλλη πολιορκία της Βυζαντινής ιστορίας (με εξαίρεση τις αλώσεις της Κ/Πολης). Δεν είναι ότι η συγκεκριμένη πολιορκία είναι πιο αξιοσημείωτη και πιο επεισοδιακή από άλλες. Ο λόγος είναι ότι συμμετείχε σε αυτήν, ως γραμματέας του στρατηγού Βελισαρίου ο ιστορικός Προκόπιος που μας δίνει πολλές λεπτομέρειες, ένα μέρος μόνο από τις οποίες συμπεριλήφθηκε σε αυτή τη σελίδα.

Επακόλουθα:
Ο Βελισάριος ήταν πλέον ελεύθερος να βαδίσει εναντίον της Ραβένας την οποία πολιόρκησε στις αρχές του επομένου χρόνου. Τον Μάιο του 540 η Ραβένα παραδόθηκε όταν ο Βελισάριος προσποιήθηκε ότι δέχθηκε την πρόταση των Οστρογότθων να στεφθεί βασιλιάς της Δύσης.
Έτσι το κράτος των Οστρογότθων καταλύθηκε –προσωρινά.

Τα παρατιθέμενα αποσπάσματα είναι από τον Προκόπιο, De Bellis, Λόγος 6

Παρατηρήσεις:
  1. Μερικές παρατηρήσεις σχετικά με τη δυσεντερία που θέρισε τους Φράγκους:
    • Καταρχήν αυτή η επιδημία δυσεντερίας μάλλον ήταν χολέρα, αν και δεν μπορούμε να ξέρουμε με βεβαιότητα.
    • H επιδημία αποδίδεται στα νερά του Πάδου, όπου σημειωτέον οι Φράγκοι, σε ένα είδος παγανιστικής τελετής, (παρόλο που ήδη ήταν χριστιανοί) είχαν ρίξει χιλιάδες πτώματα αμάχων από τις φρικαλεότητες εναντίον των Γότθων. Δεν θα πρέπει να αποκλειστεί η πιθανότητα τα νερά να μολύνθηκαν για το λόγο αυτό.
    • Το περιστατικό έχει πολλές ομοιότητες με κάτι παρόμοιο που συνέβη στον ίδιο πόλεμο, στη μάχη του Βολτούρνου το 554, όταν οι Βυζαντινοί αντιμετώπισαν μια ορδή Αλαμανών που είχαν στείλει οι Φράγκοι και οι οποίοι είχαν αποδεκατιστεί (πάλι κατά το ένα τρίτο) από κρίση δυσεντερίας.